Pirania Natterera łac. Serrasalmus nattereri) Tę trzydziestocentymetrową rybę rozmnaża się w niewoli bardzo rzadko. Jest to jeden z groźniejszych gatunków piranii, których stada zamieszkują dorzecze Amazonki. Niebezpieczne są zwłaszcza w okresie suszy, kiedy obszar żerowania każdego z głodnych stad jest ograniczony odo malutkich jeziorek. W normalnych warunkach piranie te są płochliwe i bojaźliwe. Ich dolna szczęka zaopatrzona jest w duże, ostre zęby umożliwiające odcinanie jak nożem wielkich kęsów. Szczęka górna jest także uzbrojona w bardzo ostre, choć dużo mniejsze zęby. Dymorfizm płciowy jest prawie niezauważalny. Samce są zazwyczaj mniejsze a krawędź ich brzucha widziana od przodu ma kształt litery V(u samic litery U).Kiedy ryby są podniecone, np. w okresie tarła, ich ciało nabiera ciemnej barwy. W okresie godowym samiec przygotowuje dołki w dnie, do których później samica składa 300-400 żółtawych jaj o średnicy 1,5mm.Do tarła ryby wymagają odpowiednio dużej przestrzeni, świeżej wody o temperaturze 24-26 stopni Celsjusza, a przede wszystkim odpowiedniego pokarmu w postaci żywych ryb. Miejsce tarła jest strzeżone przez samca. Larwy wylęgają się po 36 godzinach i pozostają na krawędzi dołka. W tym czasie należy zebrać je za pomocą ssawki i przenieść do osobnego zbiornika. Po 7 dniach od chwili wylęgu zaczynają swobodnie pływać. Jako pierwszy pokarm należy podać larwy solowca ,później siekane rureczniki, zooplankton i narybek piękniczkowatych. Kiedy młode osiągną długość 2-3 cm, zaczynają atakować i ranić się wzajemnie. Częściowo można tego uniknąć regulując liczbę ryb, rozdzielając je według wielkości oraz regularnie, obficie karmiąc. Dziękuje, Michał Frączek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz