Od wielu lat hoduje w swoim akwarium gatunek ryb labiryntowatych, a mianowicie gurami. Spotkałem się z nim po raz pierwszy na wystawie akwarystycznej w Berlinie na stoisku jakiegoś Azjatyckiego wystawcy. Od tamtego momentu w mojej głowie zrodził się pomysł, aby założyć hodowle takiego gatunku. Pierwsze okazy zacząłem nabywać od zaprzyjaźnionych zachodnich sąsiadów. Niemcy, od których dostałem wtedy 10 osobników, mieli w swojej hodowli około 250 ryb z rodziny beloncjowatych. Otóż Ci hodowcy, państwo Schmitt, mieli w swoim dorobku wiele tytułów z aren państwowych i europejskich miedzy innymi też, za Helostoma z łac. Gurami. Swój dorobek powiększałem przez rozmnażanie i kupowanie coraz to częściej występujących w Polskich sklepach zoologicznych określonych ryb labiryntowatych. Chciałbym podzielić się z Państwem swoim doświadczeniem i spostrzeżeniami z hodowli tych okazałych rybek. Charakterystyka ogólna jest bardzo trudna, ponieważ poszczególne podgatunki są mocno zróżnicowane. Bardziej popularne w Polsce to: Dwuplamiste, Mozaikowe, Marmurkowe, Złote czy Olbrzymie. Charakterystykę zacznę od gurami olbrzymiego najmniej popularnego w Polsce spośród wyżej wypisanych. Gurami olbrzymi pochodzi z Azji Południowo-Wschodniej. Występuje w wodach państw Tajlandii, Sumatry, Borneo i jeszcze wielu innych. Jego warunki naturalne nie są wymagające. W Azji zamieszkuje stawy, rzeki, bagna, podtopione lasy, kanały i ścieki. Dlaczego może żyć w właśnie takich zbiornikach pozbawionych prawie tlenu? Zagadka jest prosta. Należy do rodziny ryb labiryntowatych, czyli takich, które posiadają dodatkowy organ oddechowy nazywany labiryntem. W ten sposób skrzela unikają większemu bądź mniejszemu zanikowi (związane to jest z gatunkiem), a ryby w regularny sposób pobierają powietrze atmosferyczne z nad lustra wody. Ryba ta jest wyjątkowo smaczna. W Azjatyckich kuchniach jest ona wyjątkowym i tanim daniem. Azjaci trzymają je w przydomowych zbiornikach. Stanowi ona cenny posiłek pokarmowy wśród ludzi uboższych. Ryby młode i dorosłe zdecydowanie różnią się wyglądem. Ciała młodych osobników są silnie bocznie spłaszczone i lekko wydłużone. Płetwy brzuszne, tak jak u innych gurami mają postać długich wąsów. Odbytowa i grzbietowa zaś są przesunięte ku tyłowi i lekko zaostrzone. Barwa ich ciała jest rudobrązowa z zauważalnymi, biegnącymi pionowo, ciemniejszymi pręgami.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz