Powered By Blogger

piątek, 13 stycznia 2012

Co powinieneś wiedzieć o gupiku?

 Gupik pawie oczko jest jednym z najpopularniejszych gości w akwariach zakładanych przez początkujących hodowców. Swój sukces odniósł dzięki niskim wymaganiom stawianym przez tę rybkę akwariową oraz przyjaznym charakterze w stosunku do innych gatunków. Należąca do rodziny piękniczkowatych ryba odgrywa także ważną rolę w światowych gospodarkach, skutecznie usuwając larwy komarów z miejscowych stawów, zalewów i zbiorników o wolnym nurcie wody. Gupik zasiedla wody głównie dorzecza Amazonki, ale znaleźć go można także na terenie Wysp Dziewiczych i Barbadosie.

Warunki hodowlane gupika

Jest gatunkiem zamieszkującym także wody słonawe; głównie ujścia dużych rzek. Gupiki to ryby akwariowe, które nie są trudne w hodowli. Wytrzymują stosunkowo trudne warunki, chociaż preferują wodę w okolicach 25 – 26 °C oraz pH w zakresie od 6,5 do 8. Wymagają zbiorników gęsto obsadzonych zróżnicowaną roślinnością o pojemności powyżej 20-30 litrów, w którym należy trzymać min. dwie, trzy samice oraz jednego samca. Rybki te są właściwie wszystkożerne – chętnie żywią się pokarmem suchym, jak i mrożonym oraz żywym. Od akwarysty wymaga się jednak dbania o zróżnicowaną dietę gupików, ponieważ te są podatne na choroby wewnętrzne. Można karmić je larwami komarów, dafnią, młodym narybkiem oraz suszonymi płatkami, które znajdziemy w każdym sklepie akwarystycznym.

Wygląd i opis budowy ciała ryby

Gupik jest jednym z mniejszych mieszkańców słodkowodnych akwariów. Samiec dorasta średnio do ok. 3-5 cm, samica jest od niego większa średnio o jeden, dwa centymetry. U tego gatunku występuje znacząca różnica w budowie ciała biorąc pod uwagę płeć. Samiec jest zwykle pięknie ubarwiony, na całym ciele i płetwie ogonowej występują kolorowe, jaskrawe plamy. Partnerki są raczej brunatne lub szare i posiadają zaokrągloną płetwę ogonową. Wszystkie, które można dostać w polskich sklepach akwarystycznych pochodzą z hodowli i żadna odmiana nie występowała nigdy wcześniej w naturalnym środowisku. Pierwotne, dzikie odmiany są już trudne do spotkania i hodowane głównie przez doświadczonych selektorów gatunkowych.

Brak komentarzy:

Prześlij komentarz